paniek!

Vandaag was er grote paniek bij ons in de straat. Je ziet hier een foto vanuit mijn zijraam. Dit is dus een huis van het huizenblokje dat haaks op ons blok staat, met een straat ertussen.

Rond 8.30 uur hoorden wij het geluid van vlammen en allemaal mensen in paniek op straat. Het vuur sloeg bijna onmiddelijk uit het raam van de eerste verdieping. Ik zat samen met de kinderen nietsvermoedend aan het ontbijt. We deden de rolgordijnen omhoog en zagen dit...

Onbeschrijfelijk wat je dan voelt: er schoot van alles door mijn hoofd. Zal het vuur over slaan, zitten we hier nog veilig, we moeten onze kleren nog aan....Gelukkig bleven de kinderen  rustig: ze hadden bijna het idee dat het een film was. Vrij snel kwam de eerste brandweerwagen en begon te blussen. Er is nog lang twijfel geweest of de buurvrouw en haar baby binnen waren...

Ik heb meteen gebeld met onze achterburen (zij is ook een nichtje van Jack en we komen veel bij ekaar over de vloer) Ik kreeg Bjorn (haar vriend) aan de telefoon en hij was vrij rustig en kon vanuit zijn raam vertellen wat er aan de achterkant gebeurde.
Op een gegeven moment stonden er wel 5 brandweerwagens, arriveerde er ambulance en een traumahelikopter. De brandweer ging langs de deuren en wij werden verzocht onze huizen te verlaten. Bjorn is meteen gekomen om de kinderen te helpen aankleden (Kees heeft zichzelf nog nooit ZO snel aangekleed...dat weet ik ook weer...) en wij zijn naar hun huis gegaan.

Al snel kwam daar het bericht dat de vermiste buurvrouw terecht was. (Ze was de hond in een park aan het uitlaten, met de baby in de kinderwagen) en raakte de boel steeds meer onder controle. Maar wat een rook!!

Uiteindelijk ben ik met de kinderen maar gewoon op de koffie gegaan bij een collega  (die afspraak stond al) want het huis kon ik toch niet in. In de tussentijd belden allemaal vrienden op om te vragen of we ongedeerd waren en kreeg ik mijn man maar niet te pakken op zijn mobiel..(Nou ja, met ons was alles goed..)
Mijn schoonmoeder belde op, had op het nieuws vernomen dat er in onze straat brand was, gelukkig kon ik haar geruststellen. Onder de middag hebben we  daar een broodje gegeten, toen heb ik naar Bjorn gebeld en die vertelde dat iedereen zijn huis weer in kon. (Er was een informatie- en opvangpost ingericht bij het bejaardenhuis, maar ik zag het echt niet zitten om daar met de kids te vertoeven..)

Het was toch wel heel spannend om weer de straat in te rijden. Het huis naast ons is volledig uitgebrand, maar ook het aangrenzende huis (die notabene van zijn vader is!!!) is flink beschadigd. De ander 2 huizen daarnaast hebben nauwelijks schade..
Ons huis stinkt nog wat en op de trappen, op zolder, in Kees kamer en de woonkamer lag overal van dat hele fijne stof...
Ik heb nog nooit met zoveel liefde mijn huis schoongemaakt: bij ons kan het tenminste  nog....

Met de schrik nog in mijn lijf tik ik dit berichtje en denk ik aan onze buren, hun kindje en vader....Wat een geluk dat er geen slachtoffers zijn gemaakt, maar wat een verlies hebben deze mensen evengoed te verwerken....

Dit doet je weer eens beseffen hoe gelukig we met elkaar en ons huis (zelfs de blauwe kleur in de badkamer!) zijn en hoe kwetsbaar dat tegelijkertijd ook is...