Wonen is een werkwoord.
We staan namelijk aan het begin van een mega-project. Nou ja, begin....Sinds april zijn we bezig met de aankoop van ons " nieuwe" huis. En vorige maand, 30 september, hebben we dan eindelijk een handtekening gezet onder de voorlopige koopakte.
Ja, het klopt, je rekent goed, alleen al tot dit punt heeft het ons een half jaar (!!) gekost.
Ik woon, nee, wij wonen nu in een super degelijk jaren 70 hoekhuis. Zo'n huis waar heel Nederland mee vol staat. 13 jaar geleden kregen we de sleutel. Een enorme stap want we hadden daarvoor vijf jaar gewoond in een appartement in een voormalig klooster, vol authentieke details.
Maar ja, het werd tijd voor een volgende stap, een huis kopen in plaats van huren en we hadden wat meer ruimte nodig met het oog op de toekomst. ( Een vooruitziende blik , want inmiddels twee kinderen rijker)
En hoewel ik er niks bijzonders in zag, werd wonen hier ook een werkwoord!
En we zijn hier niet vies van werken. Afgelopen 13 jaar hebben we het huis van onder tot boven onder handen genomen en heel erg eigen gemaakt. Elke ruimte die we aangepakt hebben straalt
" ons" uit en die liefde voor wonen.
Maar, zoals gezegd " wonen" is een werkwoord. En het bleef kriebelen.
In de afgelopen jaren zijn er wat (wilde) plannen de revue gepasseerd die helaas nooit de eindstreep hebben gehaald. Denk aan een oude pastorie een dorpje verder ( te oud), een nieuwbouwproject een dorp de andere kant op ( verkeerde dorp volgens manlief) en een kavel voor een schuurwoning ( te duur). Allemaal fantastische projecten waar ik elke keer weer straal verliefd op werd en hevig teleurgesteld vanaf moest zien. En, omdat " wonen" een werkwoord is, daar heeft echt wat tijd en liefde ingezeten..
Vorig jaar hebben we dan ook uiteindelijk de knoop doorgehakt en besloten " gewoon" maar heel gelukkig te blijven in ons jaren 70 hoekhuis. (Waar helemaal niks mis mee is, wat zeg ik....dat super de puper " ons" is..) We hebben er maar weer eens een lieve duit ingestopt ( kunstgras voetbalveldje, houten vloer schuren, gevel isoleren, nieuwe kleuren op de wanden, werkhoekje pimpen) en daarnaast we hebben een plezierjachtje gekocht. Natuurlijk heb ik me daar ook op de kussens en aankleding gestort en we besloten heel hard dat we hier ook allemaal innig tevreden mee konden zijn en we eigenlijk heel gelukkig zijn... enzo...
Maar ja, omdat wonen een werkwoord is...hier waren we eigenlijk wel wat uitgewerkt...
In de tussentijd bleef ik stiekem Funda afspeuren. In april viel mijn oog op een huis hier in het dorp dat al 6 jaar te koop staat. Het huis zit pal naast een kroeg met feestzaal. In eerste instantie was dit als geheel te koop, woonhuis, kroeg en zaal, maar daar was geen interesse in. Uiteindelijk hebben ze dus alleen het woonhuis te koop gezet, met de feestzaal. Omdat het hier een klein dorp is, kennen we de situatie wel een beetje en snapten we niet helemaal hoe dit zo te koop kon staan. De feestzaal zit immers vast aan de naastgelegen kroeg. Al grappend liet ik de foto's aan mijn man Jack zien en tot mijn stomme verbazing was hij erg geïnteresseerd...
Om een inmiddels al best lang verhaal kort te maken...
Vorige maand hebben we dus de voorlopige koopakte getekend.
En wat kopen we dan??
Een jaren 30 woning (650m3) met winkelruimte, de naastgelegen kroeg, er boven een appartement en er aan een feestzaal met kegelbaan.
En dit alles moet natuurlijk verbouwd en/ of gesloopt worden. Het uiteindelijk doel is van de jaren 30 woning ons woonhuis te maken, van de feestzaal de tuin, van de kroeg en het bovengelegen appartement een tweede huis. En dat tweede huis verkopen we na verbouwing.
De bestemming van het pand moet nu gewijzigd worden. We verwachten dat we over een half jaar kunnen beginnen met verbouwen. In de tussentijd kunnen wij aan de slag met onze plannen.
Wat een mega-project! Maar , jeetje, wat hebben we er een zin in!
Dat zeg ik dus; " wonen" is een werkwoord.
En ik hou er van!