Het is hier al een tijdje stil op mijn blog..
Soms ben je te diep bezig, zijn zaken niet te bevatten...
Het is zo ingrijpend en intens dat het niet in een blog te beschrijven valt.
En toch kon ik er ook niet "zomaar" aan voorbij gaan.
Dan is er maar 1 oplossing;
het een beetje de tijd te geven.
Bij ons in huis stond het kistje van ons buurjongetje.
Vrienden en familie kwamen hier langs.
handen werden geverfd en gedrukt.
We zijn dankbaar dat we dit konden doen.
Het heeft ons als vrienden en gezin gevormd,
er is verdriet gedeeld, maar
het heeft ons ook verrijkt.
Maar het werd er hier, op mijn blog,
ook wel stil van....
Je beseft je heel goed wat er nu eigenlijk echt toe doet.
Nu ontstaat er weer wat ruimte voor nieuwe dingen
en we nemen deze ervaring voor altijd met ons mee.
